درخواست دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد برای تلاش بیشتر جهت غلبه بر انگ و تبعیض علیه افرادی که با اچ آی وی/ایدز زندگی میکنند
پریسا، یک زن ایرانی که دوازده سال است با اچ آی وی زندگی میکند میگوید: "پس از این که همسرم به علت یک بیماری دستگاه گوارش در بیمارستان بستری شد به این موضوع پی بردم که اچ آی وی مثبت هستم. در آن زمان حتی نمیدانستم معنی اچ آی وی چیست". دو سال بعد همسر پریسا بر اثر اختلالات مربوط به ایدز درگذشت و او را با پسرش که او هم اچ آی وی مثبت بود تنها گذاشت.
به گفته پریسا هنگامی که بیماریاش تشخیص داده شد خانواده شوهرش از او بریدند و حتی کارمندان بیمارستان هم با او رفتاری تبعیض آمیز داشتند. اما بدترین قسمت زمانی بود که او وضعیت بیماری پسرش را برای معلمهای مدرسه اش فاش کرد. "به محض این که مسئول مدرسه از وضعیت اچ آی وی پسرم آگاه شد، درخواست کرد او را ملاقات کنم. او من را به خاطر این که بچه های دیگر را در معرض خطر قرار میدهم مقصر دانست و اشاره کرد که پسرم باید در خانه بماند". تنها به لطف مداخله مشاوری از یکی از مراکز مشاوره داوطلبانه بود که پسر پریسا اجازه پیدا کرد در کلاسها حضور پیدا کند. با این حال باید جدا از دیگر بچه ها می نشست. "پسرم نتوانست این موضوع را مدت زیادی تاب بیاورد و دو سال پیش ترک تحصیل کرد".
انگ علیه افراد مبتلا اغلب به دلیل افسانههای بیاساسی است که در مورد اچ آی وی گسترش یافته است. برخی مردم هنوز باور دارند که این ویروس میتواند از طریق تماس فیزیکی، آب دهان، ظروف غذاخوری و محل نشستن بر روی توالت منتقل شود. پریسا متوجه شد که این تصورات غلط در پشت تبعیضی که او و پسرش با آن مواجه بودند قرار دارد. او تصمیم گرفت برای کمک به افزایش آگاهی در مورد اچ آی وی/ایدز در اجتماع به طور داوطلبانه در یکی از سازمانهای مردم نهاد فعال در زمینه پیشگیری از اچ آی وی شروع به فعالیت کند. پنج سال بعد، پریسا مشاور یک باشگاه مثبت شد؛ مرکزی خاص برای افراد اچ آی وی مثبت که گستره وسیعی از خدمات شامل مشاوره، آموزش، آموزش مهارتهای شغلی، و گروه درمانی ارائه میکند. "اکنون دیگر میتوانم با آسودگی وضعیتام را افشا کنم. هنگامی که به بیمارانی که ملاقاتشان میکنم میگویم که اچ آی وی مثبت هستم، آسودگی خاطر آنها را حس میکنم. آنها به یکباره حس میکنند که دیگر تنها نیستند."
انگ علیه افرادی که با اچ آی وی زندگی میکنند مانع بزرگی بر سر راه مهار همه گیری اچ آی وی است. درمان زودهنگام عفونتهای اچ آی وی یکی از بهترین راهها برای کاهش سرعت شیوع ویروس است، اما انگی که هنوز پیرامون این مسئله وجود دارد، باعث میشود افراد انجام آزمایش اچ آی وی را به تعویق بیاندازند، مراقبتهای لازم را انجام ندهند و وضعیت عفونتشان را برای دیگران، به ویژه ارائه دهندگان خدمات پزشکی فاش نکنند. در بیانیه تعهدات اچ آی وی ایدز (2001) و بیانیه سیاسی اچ آی وی ایدز (2006)، دولتها متعهد شدند که انگ و تبعیض را کاهش دهند و محیط قانونی و اجتماعی امنی برای فاش کردن داوطلبانه وضعیت اچ آی وی فراهم کنند.
دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران همواره از تلاشهای کشوری در جهت مبارزه با انگ و تبعیض حمایت کرده است. این دفتر در چارچوب برنامه کشوری 2011 تا 2014 خود فعالیتهایی را در زمینه اچ آی وی/ایدز از جمله تولید مواد آموزشی برای افزایش آگاهی اجتماع و توسعه برنامه های انگ و تبعیض اچ آی وی/ایدز تعریف کرده است. در شهریور و آبان 1391، دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد با همکاری ستاد مبارزه با مواد مخدر جمهوری اسلامی ایران، موسسه مردم نهاد سیمای سبز رهایی، و برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه ایدز نمایشگاه کاریکاتوری با هدف حساس سازی جامعه هنری و عموم مردم در مورد آثار منفی انگ و تبعیض علیه افرادی که با اچ آی وی زندگی میکنند، ترتیب دادند. نمایشگاه ابتدا از تاریخ 30-23 شهریور 1391 در خانه هنرمندان و سپس از تاریخ 25 مهرماه تا 4 آبانماه در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار شد.
آقای انتونینو دلئو، نماینده دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در مراسم اختتامیه نمایشگاه کاریکاتور در فرهنگسرای ارسباران گفتند "جمهوری اسلامی ایران در اجرای برنامه های درمان مواد و پیشگیری از اعتیاد، ازجمله درمان نگهدارنده با متادون عملکرد موفقی داشته است. اما هنوز کارهای زیادی برای مهار انگ در اجتماع باید انجام شود."
مراسم اختتامیه با اهداء جوایز و تقدیرنامه به پدیدآورندگان 5 اثر اول پایان یافت. آقای احمدی، کاریکاتوریستی از شیراز که برنده جایزه اول شده بود گفت "پیش از این مسابقه من هیچ چیز درباره اچ آی وی و انگ نمیدانستم. پس از آن که در این مورد مطالعه کردم، متوجه شدم که تاثیر انگ بر جامعه میتواند خیلی بیشتر از خود بیماری باشد". اثر هنری آقای احمدی یک فرد اچ آی وی مثبت را نشان میدهد که بر لبهی پرتگاهی ایستاده است و پیکانی شکل گرفته از جمعیت زیادی از مردم به سمت او نشانه رفته است. "گاهی اوقات جامعه میتواند شما را به پایین پرتاب کند."
آقای دلئو در انتهای سخنرانیشان گفتند " امیدوارم گامهای کوچکی همانند این نمایشگاه بتواند به کاهش انگ و تبعیض علیه افرادی که در جمهوری اسلامی ایران با اچ آی وی زندگی میکنند، کمک کند. هدف نهایی توقف روند رو به رشد ابتلا به اچ آی وی و مرگ ومیرهای ناشی از آن، و بهبود کیفیت زندگی افرادی است که با اچ آی وی زندگی میکنند."